Het onderzoek beschrijft enerzijds de relatie tussen gehoor bij aanvang van de studie, en depressie en eenzaamheid na vier jaar anderzijds. Deelnemers waren bij aanvang van de studie 55 tot 85 jaar.

Uit de resultaten blijkt dat hoe slechthorender de deelnemers waren bij aanvang van de studie, des te eenzamer ze waren na vier jaar. Echter, de nadelige effecten verschilden voor sociale

en emotionele eenzaamheid en waren beperkt tot specifieke subgroepen. Twee belangrijke risicogroepen voor eenzaamheid waren mannen en niet-hoortoestel gebruikers. Nadelige effecten van slechthorendheid op depressie werden niet gevonden. 

Bevindingen van het onderzoek impliceren dat hoortoestellen beperkingen in sociale activiteiten en relaties helpen te voorkomen.